T: Herman van Veen M: Herman van Veen Marnix Dorrestijn |
Nooit stout (voor Hans Dorrestijn) |
jaar: 2012 |
Over haar wangen kroop als een barst in porselein een zwarte vlieg naar haar wezenloze ogen. Sluiter sloot te laat voor gironummers. Je probeerde te lopen, kraaide, lachte, tuimelde, kroop op je knieën, klauterde op en struikelde over een draadje. Een lichtflits. nooit bang nooit stout, nooit moe, nooit blij, nooit meer naar bed gebracht. Haal brommers van de straten, auto's van de wegen, Stop de treinen, mijn dochter heeft een zoon gekregen. Haal brommers van de straten, auto's van de wegen, Stop de treinen, mijn dochter heeft een zoon ... Zijn vingers vergrepen zich aan het jongetje dar kaarsen aanstak en Ave Maria zong. En na de miswijn vroeg hij met gevouwen handen aan de Vader die alles ziet, vergeving voor zijn zonden. Nooit, nooit, nooit, nooit, nooit meer iemand vertrouwd. Haal brommers van de straten, auto's van de wegen, stop de treinen, mijn dochter heeft een zoon gekregen. Haal brommers van de straten, auto's van de wegen, stop de treinen, mijn dochter heeft een zoon... verschenen op: * Vandaag (2012) * |