T: H.v.Veen |
|
jaar: 2022 |
in de herfst van 1966 zat ik met twee bevriende muziek studenten in de wachtkamer van het stampvolle gewestelijk arbeidsbureau te hopen op een broodnodige schnabbel. komt die vent uit zijn kantoor en vraagt: ‘Zijn jullie Joods? er is morgen een bar mitswa op de Springweg. er zou een klezmer-orkestje uit Antwerpen komen maar die gasten zijn in Brasschaat door de sneeuw in een Trabant van de kasseien gegleden en tegen een populier gereden. die familie zoekt nu met spoed een Joods orkestje met “Hava nagila hava”-repertoire.’ mijn vriend Laurens vroeg met een uitgestreken gezicht aan die man: ‘Weet u waar ik woon?’ ‘Nee,’. ‘Jeruzalemstraat. ‘perfect’. ritsel keppels, hijs je in een zwart pak, doe een wit gesteven overhemd aan, zonder stropdas. het gaat om drie blokjes van een halfuurtje, honderdvijftig piek per persoon, shalom shalom.’ weet jij wat een bar mitswa is? een Joodse café? wat moeten we daar in Jezusnaam spelen? misschien moet je Ome boekbinder even bellen’, zei pa. en heeft sjoege van de Joodse muziek.’ ik naar de telefooncel. de boekbinder had een wereldtip. hij zei ‘ jochie, jullie kunnen spelen wat je wilt, als je alle melodieën maar in de zigeunertoonladder speelt . dan kun je zelfs “Altijd is Kortjakje ziek” spelen. geef haar wel een andere naam en maak van zondag zaterdag zwarte pakken, oke witte overhemden, oke keppeltjes? mijn moeder, had bh-maat theemuts ‘en?’ vroegen pa en ma toen ik met mijn honderdvijftig piek thuiskwam. ‘hoe was het jochie?’ ‘Jofel’. ze hebben ons weer gevraagd. mam we hadden enorm veel succes met het moppie “Rebecca”. Re Re Becca verschenen op: Dat kun je wel zien - Live in Carré (2022) * * |