T: Herman van Veen M: Laurens van Rooijen	Onder ons	jaar: 1972
	Als ik straks thuis kom Zet ze thee van rozenbottels, Warme eieren en zacht vrouwenvlees toe Ze houdt van mij als van haarzelf Ze houdt van mij als van haarzelf Ze houdt van hem als van zichzelf Ze kust m'n rug En warmt m'n handen Ze streelt de rimpels op m'n voorhoofd weg En in bed aan het voeteneind staan altijd twee Steel gitaristen En een blues wiegend vrouwenkwartet En door het tochtraam komen heel vaak Engeltjes met zalmkleurige jurkjes Neuriënd naar binnen vliegen Ik denk dat maar ik maar naar huis ga verschenen op: Bloesem (1972)